یمه راه حجة ‏الوداع، آغاز بیدارى چشم‏هاى زمینیان بود. آسمان، در بلندى ‏ها، سکته ‏اى ملیح کرد تا شعر شعور على علیه ‏السلام، در سینه عاشقانش سروده شود. آن روز، نگاه محمد صلى ‏الله‏ علیه‏ و‏ آله، اشاره به جبروت کرد و آرامش على علیه ‏السلام اشاره به ملکوت.

با محمد صلى ‏الله‏ علیه‏ و‏ آله، هر چه بالا مى ‏روى، بالاتر مى ‏بینى و این لیاقت، تنها شایسته على علیه ‏السلام است که در تسخیر قلب ملائک، سابقه‏ اى دیرینه دارد.

غدیر، آنجاست که شاخه‏ هاى على علیه ‏السلام و محمد صلى ‏الله‏ علیه‏ و‏ آله به اتصال پیوندى به نام فاطمه علیهاالسلام اوج مى‏ گیرد و دوازده میوه امامت از شجره طیبه‏ شان، به دامان عاشقان مى ‏افتد. آنجا، دستان توحیدى رسول خدا صلى ‏الله‏ علیه‏ و‏ آله حجاب‏هاى ظلمانى را کنار مى‏ زند تا آنچه از ناگفته ‏هاى رسالت باقى مانده است، زمزمه کند.

مردم! بگویید به باد، به باران، به آفتاب و به آب که اینک على علیه ‏السلام ، جانشین من است و در عبور روز و شب، ماه و خورشید، این‏چنین جایگاه خود را عوض مى ‏کنند تا تاریکى، رهروانشان را نبلعد.

اینک محمد صلى ‏الله‏ علیه‏ و‏ آله، دست را به سمت آسمان بالا مى ‏برد تا على علیه‏ السلام را به همگان نشان دهد. این، حُسن ختام زیباى رسالت محمد صلى ‏الله‏ علیه‏ و‏ آله است. 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: